Binnen mijn fotografie ben ik opzoek naar de schoonheid van eenvoud en het alledaagse. De series die ik tot nu heb ontwikkeld gaan over onopvallende werelden zoals het leven van een pleegkind (Beatrice), de romantiek van de snelwegcultuur (Truckers Paradise) en de niet-recreërende bewoners van vakantiekampen, zoals vluchtelingen, gastarbeiders en gescheiden ouders (Het Beloofde Land). Mijn nieuwste serie ‘Als een vogel zo vrij’ over de gesloten wereld van woonwagenbewoners, past inhoudelijk in deze lijn van projecten. Van deze onderwerpen gaat mijn hart harder kloppen. Het instrument waarmee ik dat doe is documentairefotografie.

Mijn fotografie deel ik met mensen die op zoek zijn naar puur beeldmateriaal, zowel in opdracht als autonoom. Ongeacht het thema of de plek waar ik fotografeer is het uitgangspunt van de fotoserie sociaal onderzoek en de verbeelding hiervan. Deze beelden worden heel divers gebruikt: voor een tentoonstelling over herdenking en stilte (Museum Arnhem), voor beleidsnota’s van Jeugdbeleid en Pleegzorg (Gemeente Arnhem) en bij de aanpak voor een inclusievere samenleving en verbetering in de wijken in Arnhem.

Daarnaast gebruik ik mijn tijd als ‘hybride docent’. Ik geef les als praktijk docent aan het MBO waar ik studenten leer fotograferen en zichzelf ontwikkelen als fotograaf. De wisselwerking tussen mijn beroepspraktijk en mijn kennis delen in het onderwijs, ervaar ik als waardevol en inspirerend en geeft verdieping aan zowel mijn eigen werk als aan de ontwikkeling van het onderwijs.

Fotografie is voor mij een maatschappelijk betekenisvol medium om in gesprek te gaan met mensen en het tijdsbeeld op te tekenen.